307

1. Քայլում էի տխուր անապատի մեջ,
Ծարավն էր տանջում անվերջ ու անվերջ,
Ձեռքերս պարզած, անուժ ու լացով
Խնդրեցի. «Աստվա՜ծ, կյա՛նք տուր Քո ջրով»։

     Աղբյուր բացվեց, ջուրը խմեցի,
     Կյանք ստացած՝ աչքերս բացեցի,
     Տեսա Հիսուսին՝ ժպիտը դեմքին,
     Կորած գառն էր տանում Իր ուսին։

2. Ձեռքիցս բռնած` անապատն անցանք,
Ներեց Հիսուսս չարություն, հանցանք:
Արցունքն աչքերիս, ոտքերին փարված`
Գոչեցի լացով. «Հիսո՜ւս, ի՛մ Աստված»։

3. Հիսուսն էր գնում, ես էլ՝ ետևից,
Նա ինձ փրկել էր չոր անապատից,
Գնում էի Նրա լույս ճանապարհով
Ու ինձ զգում էի հարուստ, ապահով։

4. Ու խոսեց Տերս. «Ես եմ լույս-կյանքը,
Ճշմարտությունը ու ճանապարհը։
Խաղաղություն Ես գառներիս կտամ,
Շատ շուտով նրանց ետևից կգամ»։

Նոտաները